Powiem ci, jakie są skarby człowieka na tej ziemi, abyś nie gardził nimi: głód, pragnienie, upał, zimno, cierpienie, pohańbienie, ubóstwo, samotność, zdrada, oszczerstwo, więzienie...

Droga, 194

Jedna prawdziwa odpowiedź

Na wszystkie te smutki chrześcijanin ma tylko jedną prawdziwą odpowiedź, odpowiedź, która jest ostateczna: Chrystus na Krzyżu, Bóg, który cierpi i umiera, Bóg, który oddaje nam swoje Serce, przebite włócznią z miłości do wszystkich. Nasz Pan nienawidzi niesprawiedliwości i potępia tych, którzy ją popełniają. Dopuszcza ją jednak, ponieważ szanuje wolność każdej jednostki. Bóg, Pan nasz, nie powoduje cierpienia stworzeń, lecz je dopuszcza, ponieważ - po grzechu pierworodnym - stanowi ono część ludzkiej kondycji. Jednakże Jego Serce pełne Miłości do ludzi kazało Mu wziąć na siebie - razem z Krzyżem - wszystkie te udręki: nasze cierpienie, nasz smutek, nasz niepokój, nasz głód i pragnienie sprawiedliwości.

To Chrystus przechodzi, 168

Trudności pozwalają nam uczestniczyć w życiu Chrystusa

Kiedy wam mówię o bólu, nie mówię wam tylko o teoriach. Nie ograniczam się też do przedstawiania doświadczeń innych, kiedy stwierdzam, że jeśli - wobec rzeczywistości cierpienia - poczujecie czasem, że wasza dusza się waha, jedynym lekarstwem jest patrzenie na Chrystusa. Scena z Kalwarii głosi wszystkim, że utrapienia powinny być uświęcane, jeśli żyjemy zjednoczeni z Krzyżem.

Bo nasze trudy, przeżywane po chrześcijańsku, stają się zadośćuczynieniem, wynagrodzeniem, uczestnictwem w przeznaczeniu i życiu Jezusa, który z Miłości do ludzi dobrowolnie doświadczył całej gamy bólu, wszelkiego rodzaju udręk. Urodził się, żył i umarł w ubóstwie; był atakowany, lżony, zniesławiany, oczerniany i niesprawiedliwie skazany; zaznał zdrady i opuszczenia ze strony uczniów; doświadczył samotności oraz goryczy kary i śmierci. Teraz Chrystus nadal cierpi w swoich członkach, w ludzkości, która zamieszkuje ziemię, a której On jest Głową, Pierworodnym i Odkupicielem.

To Chrystus przechodzi, 168

Droga w cierpieniu

Aby z pożytkiem przejść przez lekcję cierpienia, mamy program, ułożony przez Apostoła: spe gaudentes — weselcie się nadzieją, in tribulatione patientes — w ucisku bądźcie cierpliwi, orationi instantes — wytrwali w modlitwie.

Droga, 209

Zjednocz swój ból - Krzyż zewnętrzny bądź wewnętrzny - z Wolą Boża poprzez wspaniałomyślne fiat! a napełnisz się radością i pokojem.

Kuźnia, 771

Błogosławione niech będzie cierpienie. — Umiłowane niech będzie cierpienie. Uświęcone niech będzie cierpienie... Wychwalone niech będzie cierpienie!

Droga, 208

Cierpienie i radość

Jeśli złączymy nasze drobnostki - te nieznaczne i te wielkie przeciwności - z wielkimi cierpieniami Pana, który stał się Ofiarą - jedyną Ofiarą jest On! - wzrośnie ich wartość, staną się skarbem i wówczas ochoczo i wspaniałomyślnie będziemy dźwigać Krzyż Chrystusa.

- W ten sposób szybko pokonamy wszelki ból; i nic ani nikt nie potrafi odebrać nam pokoju i radości

Kuźnia, 785

Cierpienie bliźniego

Nie przechodź obojętnie obok cierpienia drugiego człowieka. Ta osoba — krewny, przyjaciel, kolega... i ten oto nieznajomy — jest twoim bratem.

I przypomnij sobie to miejsce z Ewangelii, które tylekroć czytałeś ze smutkiem: Nawet krewni Jezusa nie ufali Mu. — Postaraj się, aby ta sytuacja się nie powtarzała.

Bruzda, 251

Z pomocą Maryi

Podziwiaj męstwo Maryi Panny. U stóp Krzyża, pod ciężarem największego ludzkiego cierpienia — jakiż ból da się z nim porównać? — stoi pełna siły.

— Módl się do Niej o taką samą siłę, abyś potrafił również stanąć przy Krzyżu.

Droga, 508

Nie jesteś sam. - Ani ty, ani ja nie możemy czuć się samotni. Tym bardziej jeśli idziemy do Jezusa przez Maryję, gdyż taka Matka jak Ona nigdy nas nie opuści.

Kuźnia, 249